Według światowych statystyk około 80% dorosłych mieszkańców naszej ogromnej planety łączy ten sam problem zdrowotny - okresowo, a nawet stale, ból pleców w okolicy lędźwiowej. Ból lędźwiowy jest głównym objawem wielu schorzeń kręgosłupa i narządów wewnętrznych znajdujących się w jamie brzusznej. I na próżno większość tych, którzy odczuwają dyskomfort w tym obszarze, omijając lekarza i nie rozumiejąc przyczyn, zaczyna intensywnie stosować różne maści i inne „domowe balsamy". Dzięki tym metodom możesz łatwo osiągnąć odwrotność do oczekiwanego rezultatu.
Powody: określić, wykluczyć
Powodzenie jakiegokolwiek leczenia zależy bezpośrednio od dokładności diagnozy, wraz z eliminacją odczuwanych objawów zwiększa się prawdopodobieństwo nawrotu. Następnie takie leczenie może tylko pogorszyć sytuację. Dlatego przede wszystkim należy dokładnie sprawdzić stan wszystkich narządów, których objawami mogą być bóle w okolicy lędźwiowej.
Układ trawienny
Zaostrzenia chorób układu pokarmowego (zapalenie trzustki, wrzody, zapalenie okrężnicy, zapalenie pęcherzyka żółciowego, zapalenie jelit, zapalenie wyrostka robaczkowego) często wywołują ból w okolicy lędźwiowej.
układ moczowy
Najczęściej ból nerek jest mylony z objawami chorób kręgosłupa lędźwiowego, ponieważ ich charakter jest identyczny. Chorobom nerek i dróg moczowych o różnej etiologii towarzyszy nie tylko „odskok" do dolnej części pleców, ale także zaburzenia oddawania moczu (zwiększona częstość, dyskomfort, obecność krwi w moczu i jego zmętnienie) oraz wzrost temperatura ciała.
układ rozrodczy
Przy problemach z narządami rozrodczymi u mężczyzn i kobiet w ostrej fazie ból często promieniuje do okolicy lędźwiowej, kości ogonowej lub na bok. Charakter tych bólów jest często przepasany bez wyraźnej lokalizacji.
Jeśli wykryta zostanie jakakolwiek choroba narządu niezwiązanego z układem mięśniowo-szkieletowym, to on jest leczony, ponieważ to on jest prawdziwą przyczyną zespołu bólowego. Jeśli po dokładnym zbadaniu nie zidentyfikowano problemów z powyższymi narządami, najprawdopodobniej problem dotyczy kręgosłupa.
Osteochondroza
Najbardziej ruchliwą częścią kręgosłupa, która przejmuje lwią część obciążeń, jest odcinek lędźwiowo-krzyżowy. Przy siedzącym trybie życia, nadmiernym stresie i niedostatecznym przyjmowaniu składników odżywczych do tkanek chrzęstnych kręgosłupa dochodzi do zmian zwyrodnieniowych i dystroficznych w chrząstce międzykręgowej w okolicy lędźwiowej - osteochondroza.
Objawy i stadia choroby
Głównym niepokojącym objawem osteochondrozy jest ból w okolicy lędźwiowej. W początkowej fazie jest zlokalizowana i skierowana do sacrum, ma charakter ciągnący (bolący). W tym okresie procesy destrukcyjne dotyczyły jądra miażdżystego (dochodzi do jego odwodnienia), a także krążków kręgowych (zmniejsza się ich wysokość stojąca). Dyskomfort obserwuje się przy dużych obciążeniach, a sam ból jest łagodny.
Po pewnym czasie, jeśli problem zostanie zignorowany i nie zostaną podjęte żadne środki, zaczynają się strzały w udo i pośladki. Ze względu na zwężenie przestrzeni międzykręgowych mięśnie i więzadła „obwisają", a kręgosłup staje się niestabilny. Prowadzi to do utraty czucia i drętwienia.
Trzeci etap charakteryzuje się zmianami morfologicznymi w krążkach, sam kręgosłup jest poważnie zdeformowany, rozwija się wysunięcie krążka i wypadanie. Ból na tym etapie staje się bardziej intensywny i przedłużający się. Każdy ruch przynosi nieznośny ból. Możliwe jest ściśnięcie obszarów rdzenia kręgowego, naczyń i zakończeń nerwowych przylegających do bolącego miejsca, ponieważ włóknisty pierścień wystaje i wpływa na kanał kręgowy.
Ostatni etap osteochondrozy odcinka lędźwiowego „zmusza" organizm do przystosowania się do zmian, które zaszły w wyniku choroby w następujący sposób. Aby zachować funkcje podtrzymujące i ochronne, tkanka kostna rośnie w chorym obszarze. Prowadzi to zwykle do różnych mikrourazów, a później do niepełnosprawności.
Kompleksowe podejście do leczenia
Leczenie osteochondrozy lędźwiowej musi być koniecznie kompleksowe, niezależnie od stadium rozwoju choroby. Przy łagodnej postaci rokowanie leczenia jest korzystne, procesy deformacji można całkowicie zatrzymać, a konsekwencje zminimalizować. W ostatniej fazie rozwoju choroby zadaniem leczenia jest wyeliminowanie wszystkich objawów i konsekwencji, normalizacja odżywienia tkanek kręgosłupa, wzmocnienie gorsetu mięśniowego całego pleców, a w szczególności jego dolnej części.
Leki
Aby złagodzić ból w osteochondrozie lędźwiowej, stosuje się leki przeciwbólowe w tabletkach lub zastrzykach, preferowana jest druga opcja, ponieważ jest bardziej skuteczna. Aby złagodzić proces zapalny, przepisywane są leki przeciwzapalne (niesteroidowe). Skurcz mięśni występujący jednocześnie z bólem jest eliminowany przez środki zwiotczające mięśnie. Chondroprotektory służą do przywracania uszkodzonej tkanki chrzęstnej.
Wszystkie te środki czasami nie przynoszą pożądanego efektu, ponieważ uszkodzenie uniemożliwia przeniknięcie leku do miejsca działania.
Blokada służy do łagodzenia ostrego ataku bólu. Tylko specjalista powinien to wykonać.
W szczelinę między wyrostkami kolczystymi wstrzykuje się odpowiedni środek przeciwbólowy za pomocą długiej igły. Po takim zabiegu ból ustępuje bardzo szybko, ale na chwilę, ponieważ nie ma efektu terapeutycznego.
Skuteczne wykorzystanie lokalnych środków złożonych - maści, żele. Działają przeciwbólowo, przeciwzapalnie, rozgrzewająco, wiele preparatów do stosowania miejscowego zawiera chondroprotektor. Te środki, jeśli są stosowane prawidłowo i w połączeniu z masażem, są dość skuteczne.
Procedury fizjoterapeutyczne
W połączeniu z leczeniem farmakologicznym osteochondrozy lędźwiowej stosuje się zabiegi fizjoterapeutyczne - balneoterapię, laser i magnetoterapię, leczenie słabymi prądami, światłem i wibracjami. Praktycznie nie mają skutków ubocznych i przeciwwskazań.
Metody alternatywne
Coraz częściej stosuje się alternatywne (nietradycyjne) metody równolegle z tradycyjnym leczeniem - hirudoterapią, akupunkturą, użądleniem pszczół, terapią manualną. Metody te dają długo oczekiwaną ulgę, ale niektóre z nich mają przeciwwskazania, dlatego wymagana jest konsultacja z lekarzem prowadzącym.
Oprócz wszystkich powyższych metod leczenia, fizjoterapia pomaga przezwyciężyć chorobę. Odpowiednio rozłożone obciążenia o wymaganej intensywności pomogą przywrócić krążenie krwi w uszkodzonych miejscach, uformować lub wzmocnić gorset mięśniowy, a tym samym odciążyć kręgosłup.
W leczeniu osteochondrozy ważne jest prawidłowe łączenie metod leczenia, przede wszystkim łagodzenie ostrych ataków bólu, następnie procesy zapalne i dopiero po zakończeniu ostrego okresu choroby można zastosować nietradycyjne metody i ćwiczenia fizyczne używany.
Kompleksy jogi i pilatesu doskonale sprawdzają się jako programy rehabilitacyjne przy schorzeniach kręgosłupa.
Przepuklina odcinka lędźwiowego kręgosłupa
Na tle niedostatecznie leczonej lub zaniedbanej osteochondrozy okolicy lędźwiowej bardzo często rozwija się przepuklina - choroba, w której z powodu niewystarczającej aktywności fizycznej lub nadmiernego obciążenia dochodzi do odżywiania tkanki dysku, jej siła maleje, a w rezultacie pęknięcie dysku. Proces niszczenia może ciągnąć się przez wiele lat i przez cały czas pozostać niezauważony, ale po jednym nieudanym ruchu mechanizm uruchamia się i wszystkie objawy zaczynają pojawiać się jeden po drugim.
Objawy ogólne i przebieg choroby
Objawy przepukliny odcinka lędźwiowego kręgosłupa obejmują zmniejszenie odruchów ścięgnistych, ból o różnym nasileniu, osłabienie mięśni i drętwienie kończyn. Ból z przepukliną nie zawsze występuje, możliwy jest ból pleców, który stopniowo rozprzestrzenia się w kierunku uszczypniętego nerwu.
Zniekształcenie ciała jest charakterystycznym objawem przepukliny lędźwiowej. Zjawisko to występuje mimowolnie, ponieważ ciało musi znaleźć najbardziej wygodną pozycję, w której ból jest minimalny. W ciężkim, szybko postępującym przebiegu choroby konsekwencjami może być porażenie kończyn dolnych (częściowe lub całkowite). Zjawisku temu towarzyszą zwykle zaburzenia czynności narządów jamy brzusznej, w szczególności jelit i pęcherza moczowego.
Objawy kliniczne przepukliny strefy lędźwiowo-krzyżowej wyrażają się stałym wzrostem bólu i ich nasileniem podczas określonego wysiłku fizycznego (podnoszenie ciężarów, pochylanie się, ostre silne napięcie mięśni, kaszel), tępy ból z lokalizacją w jednym punkcie, który nie odejść, kierunek bólu w pośladku lub nodze lub drętwienie w tym obszarze.
Rozpoznanie przepukliny odcinka lędźwiowego kręgosłupa
Trudno jest zdiagnozować przepuklinę wizualnie lub na podstawie objawów opisanych przez samego pacjenta. Aby dokładniej określić obecność choroby, stosuje się kilka metod, które pomogą dokładnie określić lokalizację choroby. Tomografia komputerowa, magnetyka jądrowa i radiografia – dzięki tym metodom lekarz będzie mógł wizualnie określić lokalizację patologicznie zmienionego kręgu i zobaczyć zdeformowany krążek.
Aby określić nasilenie choroby i konsekwencje, lekarze stosują kilka testów: podnoszenie wyprostowanej nogi, odruchy ścięgniste, wrażliwość (reakcja) nogi na wszystkich poziomach (od palców stóp do stawu biodrowego) po kilka rodzajów bodźców - ból , wibracje i temperatura.
Metody leczenia
W zależności od ciężkości i stanu pacjenta stosuje się różne metody leczenia przepukliny. W przypadku zaostrzenia należy przede wszystkim natychmiast ograniczyć aktywność ruchową aż do leżenia w łóżku i złagodzić ból za pomocą leków. Po 5-7 dniach, po ustąpieniu ostrego okresu i ustąpieniu bólu, leczenie farmakologiczne uzupełnia się innymi zabiegami naprawczymi (masaż, fizjoterapia, wychowanie fizyczne).
Medyczne i zachowawcze leczenie przepukliny lędźwiowej jest takie samo jak w przypadku osteochondrozy.
Chirurgia
W przypadku ciężkiego przebiegu choroby i wystąpienia wielu poważnych następstw wskazane jest leczenie chirurgiczne.
Wskazania do zabiegu:
- sekwestracja przepukliny – do kanału kręgowego przedostaje się uszkodzona przez przepuklinę część krążka;
- dysfunkcja wszystkich lub jednego narządu w miednicy;
- drożność kanału kręgowego jest zaburzona (określona przez MRI);
- brak wyników przy stosowaniu medycznej i zachowawczej metody leczenia przez trzy lub więcej miesięcy;
- zapalenie nerwu kulszowego.
Leczenie operacyjne przepukliny odbywa się obecnie za pomocą oszczędnych, małoinwazyjnych operacji endoskopowych.
Metoda rekonstrukcji laserowej polega na odparowaniu za pomocą lasera płynu z wystającego jądra miażdżystego. Dzięki temu korzeń nerwowy zostaje „uwolniony", czyli wyeliminowany zostaje jego ucisk. Ale ten rodzaj interwencji ma szereg przeciwwskazań, są to wczesne operacje kręgosłupa, kręgozmyk, spondyloartropatia, upośledzenie drożności kanału kręgowego (zwężenie) i wysunięcie jądra miażdżystego do kanału.
W celu usunięcia uszkodzonej części krążka międzykręgowego stosuje się metodę przezskórnej discektomii. Odparowanie i usuwanie uszkodzonych tkanek odbywa się za pomocą igły wprowadzanej przez skórę.
W przypadku, gdy niemożliwe jest odtworzenie uszkodzonego krążka w jakikolwiek sposób, począwszy od leków, a skończywszy na operacji małoinwazyjnej, lub wszystkie zastosowane metody nie przynoszą żadnego rezultatu, zdeformowany krążek zastępowany jest protezą.
Środki zapobiegawcze
Aby zapobiec postępowi choroby, przepisywane są specjalne ćwiczenia. Kompleksy ćwiczeń powinny być opracowane przez specjalistę indywidualnie dla każdego pacjenta i muszą zawierać ćwiczenia rozciągające, napinające mięśnie oraz lekkie ćwiczenia aerobowe.
W przypadku przepukliny kręgosłupa lędźwiowego lekarze zalecają noszenie specjalnego pasa mocującego. Zewnętrznie przypomina kapsułę, jej szerokość wynosi około 30 cm, jest przymocowana do ciała za pomocą rzepów i ma kilka stopni sztywności.
Ten produkt jest potrzebny do równomiernego rozłożenia obciążenia (od obszaru chorego do zdrowego) i złagodzenia stresu (rozładowania). Uszkodzone segmenty kręgosłupa przy ciągłym zużyciu pasa są korygowane i przywracane do ich anatomicznej pozycji.
Lumbodynia z zespołem korzeniowym
Na tle osteochondrozy i przepukliny kręgosłupa lędźwiowego rozwija się lumbago - ból pleców lędźwiowych (ostry ból napadowy). To najprostszy scenariusz. Ponieważ przepukliny i osteochondrozy charakteryzują się deformacją i częstym wypadaniem uszkodzonego dysku i przemieszczeniem kręgosłupa, dochodzi do naruszenia pobliskich korzeni nerwowych, zwanego zespołem korzeniowym.
Wzmacnia ją naruszenie żył, które wywołuje obrzęk tkanek (miękkość) i przekrwienie. Objawy lumbodynii z zespołem korzeniowym są podobne do objawów przepukliny lędźwiowej (ostre, promieniujące bóle przeszywające, utrata wrażliwości i zaburzenia odruchów), a ponieważ jest to konsekwencja, przyczynę należy początkowo leczyć kompleksowo, w przeciwnym razie grozi inwalidztwo.
Rwa kulszowa
Inną konsekwencją przepukliny i osteochondrozy jest zapalenie nerwu kulszowego - rwa kulszowa i towarzyszący jej ból promieniujący do nogi lub pośladka. Mimo możliwości jednoznacznego określenia „obolałych" miejsc przyczyna leży w kręgosłupie.
Rwa kulszowa nie jest chorobą niezależną, termin ten odnosi się do szeregu objawów towarzyszących niektórym chorobom kręgosłupa. Odczucia bólu mogą być różne, w niektórych przypadkach jest to po prostu lekki dyskomfort podczas przebywania w tej samej niezbyt wygodnej pozycji przez długi czas, a czasami ból prowadzi do utraty przytomności i środki przeciwbólowe w tym przypadku nie pomagają.
Do skutecznego leczenia nie wystarczy zdiagnozowanie rwy kulszowej lub lumbago, w każdym razie konieczne jest przeprowadzenie pełnego kompleksowego badania przez różnych specjalistów i dokładne zidentyfikowanie przyczyny, ponieważ to właśnie jest czynnikiem prowokującym. Wraz z eliminacją tylko niektórych objawów wzrasta prawdopodobieństwo postępu choroby podstawowej i pojawienia się wielu powikłań. Uważne podejście do swojego zdrowia, wczesne rozpoznanie problemów i szybkie leczenie to klucz do dobrego zdrowia.